Antisemitisme in de kerk

Zo zegt de Here de Eeuwige: Als Ik het huis Israëls bijeenverzamel uit de natiën, in wier land zij verstrooid zijn, dan zal Ik Mij ten aanschouwen van de volken aan hen de Heilige betonen, en zij zullen wonen in hun land, dat Ik aan mijn knecht Jakob gegeven heb. (Ezechiël 28:25)

Inleiding

Sommige christenen beweren dat het huidige Israël maar voor een paar procent uit ‘echte’ Joden bestaat. Het merendeel van de inwoners zouden Turkse-Mongolen en Parthen zijn, afstammelingen van de zoon van Jafet. Van alle Joden in Israël zou 95% geen Jood maar Israëliet zijn en ze zouden afstammelingen van de Khazaren zijn.

Op een christelijke website staat het volgende te lezen:

‘De beloften van Jakob zijn nu door Esau ontstolen en op zichzelf toegepast! Wij zijn en moeten niet zijn tegen de joodse medemens, want onder hen wonen ook integere mensen. Maar als groep hebben zij nergens recht op. Zij zijn nooit een menigte van volken geweest, wat van de Anglo-Saksische, Germaanse en Scandinavische volken wel gezegd kan worden’.

We moeten ons echter afvragen waarop deze stellingen zijn gebaseerd en of ze juist zijn.

De oorsprong van de stellingen

De bovengenoemde beweringen zijn onder andere afkomstig van Arthur Koestler, een Joods Hongaarse schrijver (1905-1983) die in 1976 met zijn boek, ‘de 13e stam’, het antisemitisme wilde uitschakelen door de identificatie van de Europese Joden met de Bijbelse Joden onmogelijk te maken.

Aan de hand van de geschiedenis van de Khazaren meende Koestler te kunnen aantonen, dat de Joden die na de val van de Berlijnse muur uit Rusland naar Israël emigreerden, op geen enkele manier met het oorspronkelijke Jodendom (Juda en Israël) verbonden zijn, maar in feite als bekeerde heidenen moeten worden gezien. Volgens Koestler zijn deze huidige Joden op geen enkele manier betrokken bij het antieke Israël. De Bijbelse landbelofte zou dus op hen – veruit de meerderheid van de nu in Israël wonende Joden – niet van toepassing zijn.

Wie waren de Khazaren

De Khazaren zijn een Turkstalig volk dat tussen de 7e en de 11e eeuw AD vooral rond het gebied van de Kaukasus leefde. Tot ongeveer 650 AD stonden de Khazaren onder West-Turks gezag, daarna stichtten zij hun eigen rijk. Ze wisten de opmars van de Arabieren in het gebied tegen te gaan en breidden hun rijk uit naar het westen, ten koste van de Bulgaren. Uiteindelijk ontwikkelde Khazarië zich tot een groot en machtig rijk.

Onder de Khazaren waren veel Joden die zich handeldrijvend bij het volk aansloten. Wanneer de heilige Cyrillus de Khazaren in de tweede helft van de negende eeuw aanbood zich tot het christendom te bekeren, bedankten zij daarvoor. Ze gaven de voorkeur aan hun persoonlijke invulling van het Jodendom. Dit is het enige voorbeeld in de geschiedenis, van een niet-Joods volk dat zich tot het Jodendom bekeert. Over de omvang en manier waarop ze bekeerd zijn, zijn er verschillende tegenstrijdige verhalen in omloop.

In de 11e eeuw AD valt het eens zo sterke rijk uit elkaar. De Russen en Byzantijnen nemen de macht over in de regio en een kleine groep Khazaarse Joden verspreidde zich over Rusland, waar ze Krimtschaki of Subbotniki werden genoemd, en over Hongarije en Spanje, terwijl het grootste deel in hun eigen land bleef wonen.

Wat leert de Bijbel ons

In Gods Woord staat dat er twaalf stammen zijn met land plus de stam Levi. Na de dood van koning Salomo werd het rijk verscheurd in twee delen, het Noordrijk of Tienstammenrijk, ook wel genoemd Efraïm, en het Zuidelijke- of Tweestammenrijk, ook wel genoemd Juda (bevattende Juda, Benjamin en een gedeelte der Levieten).

Het Noordrijk werd in drie deportaties weggevoerd naar Assyrië:

• 841 v.Chr. door Hazaël onder koning Jehu, de oostelijke stammen (Ruben, Gad en half Manasse,) 2 Koningen 10.
• 734 v.Chr. door Tiglath-Pilezer onder koning Pekah (de steden: Ijon, Abel-Beth-Maäha, Jonóah, Kedes en Hazor, de streken: Gilead, Galilea en, gans Naftali) 2 Koningen 15.
• 724 v.Chr. door Salmanesér onder koning Hosea (het restant). Een klein gedeelte mocht blijven wonen, waaronder enkele Levieten om de Samaritanen te onderwijzen in de wetten van de God van Israël.
• 722 v.Chr. Israël valt definitief in handen van de Assyriërs. Dit betekende het einde van het noordelijk koninkrijk Israël en van de Israëlieten als zodanig. Zij kwamen in de Assyrische smeltkroes en gingen in de plaatselijke bevolking van Assur op als de ‘verdwenen stammen’ (2 Kon. 17:6).

Van de deportaties zijn ook bewijzen op Assyrische kleitabletten gevonden, die dit bevestigen.

Het zuidrijk (Juda) werd ook meerdere malen gedeporteerd:

• 605 v.Chr. door Nebuchadnezar onder koning Jojakim (2 koningen 24) Iedereen werd weggevoerd naar het rijk van Babel, behalve de armen en zieken.
• 586 v.Chr. door Nebuchadnezar onder koning Sedekia wordt iedereen weggevoerd behalve de armen die als landbewaarders moeten dienen. Jeruzalem wordt geplunderd en verwoest.
• 538 v.Chr. door Cyrus de Grote, Juda mag terug naar vaderland. De tempel wordt herbouwd (42.000 ballingen uit Juda en Benjamin keren terug) en 11000 uit andere stammen (1 Kronieken 9:3).
• 200 v.Chr. viel het zuidrijk toe aan de Grieks-Syrische Selukieden.
• 70 AD door de Romeinen. Jeruzalem werd verwoest en de Joden werden verstrooid en deels vermoord.
• 135 AD werd Jeruzalem opnieuw vernietigd.

Volgens de overleveringen heeft Jochanan Ben Zakkai Jeruzalem op spectaculaire wijze voor de vernietiging weten te ontvluchten en in Jabne (Javne) een school gestart. Hij verzamelde de overgebleven Joden uit de omgeving en riep een ‘Hoge Raad der Ouderen’ bijeen, zoals het vroegere sanhedrin. Doordat er geen Tempel meer was, verplaatste de eredienst zich naar de huizen en de synagoge. Hier werd een basis gelegd voor het huidige Joodse geloof.

Welke rol de Khazaren vandaag spelen

De groepen die aangeven dat de huidige Joden Khazaren zijn, claimen dit op grond van de gedachte dat vele Khazaren zich bekeerden tot het Jodendom. Zelfs wanneer dit waar zou zijn, geldt dit uitsluitend voor de Asjkenazische Joden, die slechts één groep uitmaken van de huidige Joden. Niemand kan aantonen dat de Khazaren de voorouders van de Sefardische Joden, Teymani, Mizrachi, Bukharan, Indian, Ethiopische Joden en alle andere verwanten die de hoofdgroep van de huidige Joden vormen zijn. Maar ook is deze groep onbetwistbaar van Semitische en Israëlisch oorsprong. De Hongaarse Joden zijn een samensmelting van Semitische Duitse Joden, Khazaren en Sefardische immigranten die via Italië de Spaanse inquisitie wilden ontlopen.

Er is een Khazaarse component in de oorsprong van een aantal oost Europese Joden hoewel dit ondergeschikt is aan het grote aantal Semitische Asjkenazen die door huwelijken vermengd werden.

De Asjkenazische Joden zijn een heterogene groep Joden, die afkomstig uit Europa (behalve het middellandse zeegebied). Zoals de naam aangeeft (Asjkenaz is een oude naam voor midden Europa), verwijst deze naar de Joden die in midden Europa leefden, de Duitse-, Poolse-, Scandinavische-, Russische- en Danubische Joden.

Deze groep Joden ontwikkelde hun eigen taal die op het Duits gebaseerd was, maar met Hebreeuwse letters geschreven, het Jiddisch. Vanuit Duitsland emigreerde ze naar Rusland. De Russische Joden stammen hoofdzakelijk van Joden uit centraal-Europa af.

Recente ontdekkingen

Recente genetische studies spreken de stelling van de 13e stam van Koestler tegen. De studies bewijzen dat de Asjkenazische Joden meer verwant zijn aan de Jemenitische-, Assyrische-, Sefardische-, Koerdische Joden en Arabieren, dan dat ze verwant zijn aan de Europese bevolking. Ook is gebleken dat er in de loop der eeuwen weinig vermenging heeft plaatsgevonden.

In 2000 heeft een studie van de haplotypes door Hammer et al aangetoond dat de Y chromosomen van de meeste Asjkenazische en Sefardische Joden afkomstig zijn vanuit het Midden Oosten, en mutaties bevat die ook veel voorkomen bij andere volken uit het midden oosten, en niet voorkomen bij de Europese bevolking. Deze resultaten tonen aan dat de meeste mannelijke voorouders van de Asjkenazische Joden afkomstig zijn uit het midden oosten.

Een tweede studie (2006) door ‘Behar et al’, gebaseerd op de haplotype analyse van het mitochondriale DNA (mtDNA), dat de lijn van de vrouw volgt, toont aan dat 40% van de huidige Asjkenazische bevolking nazaten zijn van slechts vier vrouwen. Deze vier stamouders zijn zeer waarschijnlijk van een Hebreeuwse/Levantine mtDNA pool van de eerste en tweede eeuw vanuit het Midden Oosten afkomstig.

Conclusie

Het bijzondere van het zuidrijk (Juda) is dat deze groep niet verloren is gegaan. Juda heeft het geloof van Gods Tora en de overige Geschriften weten te behouden. Ondanks alle pogingen van de vijand heeft Gods volk niet opgehouden te bestaan. God zelf heeft beloofd dat Hij Juda en Israël door ‘het hout’ (letterlijktwee bomen of boomstammen) weer aaneen gaat voegen en dat Hij hen zal terugbrengen naar het land van hun voorvaders (Ezechiël 37). In Openbaring 7 bevinden zich onder de verzegelden, zowel de stammen van het noordrijk als kinderen Israëls uit de stam Levi, Juda en Benjamin.

De profetieën vanuit de Bijbel zijn al in vervulling aan het gaan. Omdat Israël een sleutelrol in de eindtijd en de wederkomst van Christus speelt is het de satan er alles aan gelegen om dit volk, dat verbonden is met de beloften van wederkomst, te vernietigen, of hun bestaan te ontkennen.

Bij de stichting van de staat Israël en de wederopbouw van het land zijn, ondanks dat dit nog een ‘menselijke’ of ‘seculiere’ staat is, een aantal profetieën in vervulling gegaan:

1. Israël levert vele soorten citrusvruchten aan vele werelddelen.
   • In de komende dagen zal Jakob wortel schieten, Israël bloeien en uitspruiten, zodat zij de wereld met vruchten vervullen (Jesaja 27:6).
   • Maar gij, bergen van Israël, zult uw takken voortbrengen en uw vruchten dragen voor mijn volk Israël, want nabij is zijn komst (Ezechiël 36:8). Deze profetie betreft meer dan alleen voor de terugkeer uit Babel, want een deel van hoofdstuk 36 is nog niet vervuld.
2. De dorre woestijn is vruchtbaar gemaakt door irrigatie.
   • Want zie, Ik kom bij u en keer Mij tot u, gij zult bewerkt en bezaaid worden (Ezechiël 36:9).
   • De woestijn en het dorre land zullen zich verblijden, de steppe zal juichen en bloeien als een narcis; zij zal welig bloeien en juichen, ja, juichen en jubelen (Jesaja 35:1).
3. De steden zijn weer bewoond en de puinhopen hersteld en de kinderen spelen weer op de straten.
   • Ik zal de mensen op u talrijk maken: het ganse huis Israëls; de steden zullen weer bewoond en de puinhopen herbouwd worden (Ezechiël 36:8-10).
   • In de steden van Juda en op de straten van Jeruzalem die woest liggen, zonder mensen, zonder inwoners en zonder dieren, zal weer gehoord worden de stem der vreugde en de stem der vrolijkheid (Jeremia 33:10).
   • Zo zegt de Here der heerscharen: Er zullen weer oude mannen en vrouwen op de pleinen van Jeruzalem zitten, ieder met een stok in de hand vanwege zijn hoge leeftijd (Zacharia 8:4).
4. Vanuit alle windrichtingen zijn de Joden teruggekeerd naar Israël.
   • Ik haal de Israëlieten weg uit de volken naar wier gebied zij gegaan zijn; Ik zal hen van alle kanten bijeenverzamelen en hen naar hun land brengen (Ezechiël 37:21).
   • Ik zal u vergaderen uit de volken en u bijeenbrengen uit de landen waarin gij verstrooid zijt, en Ik zal u het land Israël geven (Ezechiel11:17).
   • Ik zeg tot het noorden: Geef, en tot het zuiden: Houd niet terug, breng mijn zonen van verre en mijn dochters van het einde der aarde, (Jesaja 43:6).
5. De oorspronkelijke taal (Hebreeuws) is weer hersteld. Na de verstrooiing in 70AD hield het Hebreeuws op te bestaan als levende taal, maar na de stichting van de staat Israël is het weer in ere hersteld en een levende taal geworden.
   • Maar dan zal Ik de volken andere, reine lippen geven, opdat zij allen de naam des Heren aanroepen (Zefanja 3:6)

Petrus adviseert ons om goed op de profetieën en de vervulling ervan te letten. Want het is ‘als een lamp die schijnt in een duistere plaats’ (zie 2 Petrus 1:19). Die lamp hebben we in deze duistere tijden hard nodig.

Bronnen

• Bijbel (NBG-vertaling)
• Jewish encyclopaedia
• Encyclopaedia Judaica
• M.F Hammer DNA and the origins of the Jewish ethnic groups