Alefbet

HET HEBREEUWSE ALEFBET

Voor het schrijven van het Hebreeuws of Ivriet wordt al zo’n 2000 jaar het Meruba- of Kwadraatschrift gebruikt (zie de tabel). Dit is eigenlijk het Aramese schrift. Het is niet alleen het schrift van de Bijbel, maar ook Hebreeuwse boeken, tijdschriften en kranten worden in dit schrift gedrukt. Het is eveneens het schrift van merendeel van de Dode Zeerollen. In de periode daarvoor werd het oude Hebreeuwse schrift gebruikt, waarin sommige oudere Dode Zeerollen zijn geschreven.

In het moderne Hebreeuws kennen we ook een vorm van schrijfletters (de Ketieva). Deze worden gebruikt om b.v. een brief te schrijven. Evenals in het Nederlands wijken de Hebreeuwse schrijfletters iets af van de drukletters.

Het Hebreeuws kent geen klinkers. De Alef (א) en de Ajin (ע) zijn alleen een aanzet tot een klinker, maar kunnen evengoed een ‘e’ als een ‘a’ of een andere klinker zijn.

Omdat een onbekend woord niet of onjuist kan worden uitgesproken heeft men op een bepaald moment een systeem van puntjes en streepjes bedacht om de klinkers aan te geven. Zo wordt een Alef met een streepje eronder als ‘a’ uitgesproken maar met een puntje eronder als ‘ie’.

De namen van de Hebreeuwse letters lijken veelal op de namen van de Griekse letters. Dit komt doordat beiden dezelfde oorsprong hebben.

Ons woord ‘alfabet’ is afkomstig van de eerste twee letters van het Griekse alfabet, de Alfa en de Beta. Het Hebreeuwse alfabet noemen we het ‘alefbet’.

DE BETEKENIS EN DE GETALSWAARDE

De Hebreeuwse letters hebben ook allemaal een betekenis. De zesde letter, de Vav (ו), is bijvoorbeeld een haak. Bijna alle Bijbelboeken beginnen in het Hebreeuws met deze letter. Hierdoor zijn de boeken a.h.w. aan elkaar gehaakt en daardoor onlosmakelijk met elkaar verbonden. De letter ‘Vav’ is ook het woordje ‘en’. De meeste Hebreeuwse Bijbelboeken beginnen dus “En …”.

De middelste letter van de Torarol (die de vijf boeken van Mozes bevat) is op iedere rol groter geschreven dan de overige letters. Deze letter, ook een Vav, verbindt de eerste en de tweede helft van Tora. Deze Vav wijst profetisch naar de Messias, die naar aarde is gekomen en de gedaante van een mens heeft aangenomen. Hij is gekomen om verbinding te maken (als middellaar) tussen God en de mens. De Vav heeft de getalswaarde 6, het getal van een mens. De Messias Jesjoea (Jezus) is 2000 jaar geleden mens geworden en heeft daarbij Zijn heerlijkheid afgelegd en de gestalte van een dienstknecht aangenomen.

De Dalet (ד) is de vierde letter en tevens de deur. Nu weten wij dat Jesjoea ‘de Deur’ is. Het is echter niet toevallig dat Hij uit de vierde stam van Israël komt, Juda, de stam die voor de deuropening van de tabernakel was gelegerd. De naam Juda bestaat in het Hebreeuws uit de letters van Gods Naam, met daar een Dalet aan toegevoegd JHWDH (יהודה).

Evenals in het Grieks, heeft iedere Hebreeuwse letter ook een getalswaarde, de zogenaamde Gematria. In een Hebreeuwse Bijbel wordt de nummering van de hoofdstukken niet met ‘onze cijfers’, weergegeven, maar met Hebreeuwse letters. Zo is de Alef de 1, de Bet, de 2, etc. Wil men nu 11 schrijven, dan schrijft men een ‘Joetje’ met een Alef (י”א), dus eigenlijk 10+1. Op de Torarollen vinden we geen verzen, hoofdstukken, hoofdletters en geen interpunctie.

Doordat iedere letter een getal voorstelt, heeft ieder Hebreeuws woord eveneens een getalswaarde. Dit noemen we de Gematria van een woord. Gematria is geen Kabbala, zoals soms wel wordt gedacht. Hoewel de Kabbala wel gebruik maakt van Gematria, gaat het om twee totaal verschillende zaken. (In Openbaring 13:16-18 wordt ook gebruik gemaakt van Gematria.)

HET ALEFBET MET DE BETEKENIS EN DE GETALSWAARDE 

Zie wikipedia voor meer info over het Alefbet.
Gebruik het virtuele toetsenbord om Hebreeuws te typen.